Με αφορμή του πρόσφατου περιστατικού στον δήμο Ηράκλειου Κρήτης, με την πρόταση περί ευθανασίας των αδέσποτων ζώων που έγινε από μέλος της Δημοτικής Αρχής και προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων της τοπικής κοινωνίας, αλλά και στο Πανελλήνιο, σας αναδημοσιεύω σχετικό άρθρο του δημοσιογράφου, Νίκου Μορτάκη, που είχε δημοσιεύσει τον Νοέμβριο του 2007, το περιοδικό U MAN,
λέγοντας την προσωπική μου άποψη.
Ο τίτλος είναι φράση που πάντα με ακολουθούσε
και συνεχίσει να με ακολουθεί στο life-ικό μου γίγνεσθαι.
Άνθρωπος,
ένα λογικό όν που υποτίθεται αποτελεί το κάτι διαφορετικό στο πλανήτη.
Μεγαλύτερη ηλιθιότητα
από αυτή την σκέψη δεν υπάρχει, κι αυτό γιατί ο άνθρωπος ΕΙΝΑΙ η καταστροφή της
Γης.
Ρυπαίνει το
περιβάλλον, αλληλοκαταστρέφεται, σκοτώνει, ανεξέλεγκτα και – ενδιάμεσα –
υπερηφανεύεται για το πνεύμα του.
Γι’ αυτό
λοιπόν εγώ λατρεύω τα ζώα !!!
Προτιμώ το υπέροχο βλέμμα ενός σκύλου ή μιας γάτας, παρά την ύπουλη και γεμάτη μίσος ματιά του ανθρώπου.
Τα ζώα είναι
οι καλύτεροι φίλοι μας και όμως εμείς τους φερόμαστε με τον χειρότερο τρόπο.
Τα βασανίζουμε,
τα πετάμε στον δρόμο αφού κορέσουμε το χόμπι της στιγμής ή τα βαρεθούν τα
παιδιά μας ( ή δεν θέλουμε να χάσουμε τις διακοπές μας, οπότε τα ξαμολάμε στις ερημιές)..
Τα σφάζουμε
για να φτιάξουμε ρούχα και γούνες, όπου κάποια ξέκωλα της υψηλής κοινωνίας τα
φοράνε επιδεικνύοντας τα δήθεν κάλλη τους, κάλλη που εμπορεύονται, πουλώντας τα
σε κάθε κωλόγερο ή λιγούρη, για να ανέβουν κοινωνικά...
Και το
χειρότερο από όλα.. τα χρησιμοποιούμε σαν πειραματόζωα, όπου κάτω από φρικτές
συνθήκες πεθαίνουν ή αρρωσταίνουν για την δική μας σωτήρια !
Λάθος μέγα,
άνθρωποι..
Να χρησιμοποιούνται
ως πειραματόζωα εθελοντές, ή άρρωστοι από την ίδια ασθένεια, άμα θέλετε να
βρεθεί σωτηρία ή φάρμακο.
Δεν έχουμε
κανένα δικαίωμα να σκοτώνουμε (με φρικτό, επαναλαμβάνω, τρόπο) αθώα πλάσματα
για τα δικά μας πειράματα.
Μπορεί να
σοκάρω με αυτό που λέω και κάποιοι να ξεσηκωθούν, διαμαρτυρόμενοι. Χέστηκα !!!
Μου είναι
παντελώς αδιάφορο τι λένε..
Πίστευα και
πιστεύω, ότι η αγάπη προς τα ζώα είναι υποχρέωση και πρέπει να τα σεβόμαστε και
να τα αγαπάμε, ακόμα και αν δεν τα θέλουμε σπίτι μας.
Το συγκεκριμένο
ηθικό ερώτημα (αν, δηλαδή, πρέπει να σκοτώνουμε ζώα για το δικό μας καλό),
τίθεται με αναπάντεχα τολμηρό τρόπο και στο βιβλίο του Graham Masterton «Σάρκα
& Αίμα» το οποίο και έψαξα μετά την συνέντευξη του στον 2Π, στο προηγούμενο
U –
MAN.
Εγώ την έχω,
λέμε, την απάντηση : ΟΧΙ !!!
Ούτε μια στο
εκατομμύριο. Και ακόμη απορώ με τι καρδιά
κάθονται και κάνουν τέτοια αποτρόπαια πράγματα face 2 face σε φαστούλες
που μας κοιτάζουν με ερωτηματικά, με αφοσίωση, με αγάπη..
Θα μπορούσα
να γράψω πολλές σελίδες γι’ αυτά, αλλά θα έβγαζα τόση χολή για τον άνθρωπο, που
ίσως το κείμενο αυτό να μην δημοσιεύονταν ποτέ.
Απλά,
υπενθυμίζω και βάζω σας υστερόγραφο την διεθνή διακήρυξη των δικαιωμάτων των
ζώων, που γράφτηκε στο Παρίσι το 1978, μήπως και κάποιοι την χαμπαριάσουν,
επιτέλους, περισσότερο ..
« -Όλα τα
ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στην ζωή και στην δυνατότητα ύπαρξης.
-Κάθε άγριο ζώο
έχει δικαίωμα να ζει ελεύθερα στο φυσικό του περιβάλλον και να αναπαράγεται
σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους.
-Η
εγκατάλειψη ενός ζώου θεωρείται πράξη απάνθρωπη και εξευτελιστική.
-Τα
δικαιώματα των ζώων πρέπει να κατοχυρωθούν από τους νόμους, όπως ακριβώς και τα
δικαιώματα του ανθρώπου.»
